τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
(ἀρ. τ. 2041, 15.03.2012)
Ἀδυνατεῖ ἡ λογικὴ νὰ ἐξηγήσει καὶ ὁ νοῦς νὰ κατανοήσει καὶ συμπερασματικὰ νὰ ἑρμηνεύσει τὰ αἴτια ποὺ ἔστεψαν μὲ ἐπιτυχία τὸν ἀγώνα τῶν προγόνων μας τὸ 1821.
. 400 ὁλόκληρα χρόνια φρικτῆς σκλαβιᾶς! Πῶς μπόρεσαν... ἀλήθεια μιὰ χούφτα ἄνθρωποι, φτωχοί, ρακένδυτοι, ἀδύναμοι καὶ ἀνοργάνωτοι, χωρὶς τὴν βοήθεια καὶ τὴν συμπαράσταση τῶν ἰσχυρῶν δυνάμεων τῆς ἐποχῆς τους ν’ ἀποτινάξουν τὸν τυραννικὸ ζυγὸ μιᾶς πανίσχυρης αὐτοκρατορίας; Πῶς κατάφεραν ν’ ἀλλάξουν τὰ δεδομένα καὶ τὶς καταστάσεις τῆς ἐποχῆς τους ἀποτινάζοντας τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό;
. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἀνέδειξε τοὺς ἀξιολύπητους ραγιάδες σὲ ἥρωες; Ποιά δύναμη φούσκωνε τὰ στήθη τους, πτέρωνε τὴν ψυχή τους καὶ χαλύβδωνε τὸ σῶμα τους, γιὰ νὰ ρίχνονται μὲ ὁρμὴ στὶς μάχες ἀψηφώντας τὸν θάνατο;
Εἶπαν –καὶ δὲν ἔχουν ἄδικο– ὅτι τὸ μυστικὸ τοῦ θριάμβου τους ἦταν ὁ ἀσίγαστος ἐσωτερικὸς πόθος γιὰ ἐλευθερία. Γιατί ζωὴ ὑποδουλωμένη δὲν εἶναι ζωή, θάνατος εἶναι. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ σύνθημά τους ἦταν «Ἐλευθερία ἢ θάνατος»! Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ τραγούδι τους «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ 40 χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή»!
. Εἶπαν –καὶ δὲν ἔχουν ἄδικο– ὅτι ἡ ἰδιοσυγκρασία τοῦ Ἕλληνα δὲν ἀντέχει τὸν ἐξευτελισμὸ καὶ τὴν ντροπή. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἄντεχε ἄλλο τὴν ἐθνικὴ ταπείνωση. Ἄλλωστε ἡ ἱστορία τούτου τοῦ τόπου εἶναι γραμμένη μὲ τὴν ἀνδρεία ἐκείνων ποὺ δὲν προχωροῦσαν μὲ ἀριθμοὺς καὶ πολεμοφόδια παρὰ μόνο «μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα καὶ τὸ αἷμα».
. Ἀλλὰ δὲν ἦταν μόνο αὐτά! Πάνω καὶ πέρα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὑπῆρχε μιὰ «δύναμη θεϊκή», ἔτσι ὅπως τὴν ἔνιωσε καὶ τὴν περιγράφει ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης, ἐκεῖ καταμεσῆς τοῦ πελάγους στὴν κατασκότεινη νύχτα λίγο πρὶν τὴν φωτίσει μὲ τὸ πυρπολικό του. Ἦταν ἡ πίστη τους στὸ Θεό.
. Ἔτσι ξεκίνησαν! Μ’ αὐτὴ τὴν πίστη. Τὴν «εἰς τὸ σημεῖον δι’ οὗ πάντες νικῶμεν, λέγω τὸν Σταυρόν», θὰ γράψει στὴν προκήρυξή του ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης.
. Γι’ αὐτὸ καὶ διάλεξαν τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ γιὰ νὰ ξεκινήσουν τὸν ἄνισο καὶ δύσκολο ἀγώνα τους.
. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν βασίστηκαν στὴν δική τους στρατηγικὴ δεινότητα, οὔτε στὴν ἀνδρεία τους καὶ στὸ πάθος τους γιὰ ἐλευθερία. Ἀκούμπησαν κυρίως καὶ μόνο στὴν «ὑπογραφὴ τοῦ Θεοῦ». Ἔτσι ὅπως τὸ διαβεβαίωνε ὁ γέρος τοῦ Μωριᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω».
. Γι’ αὐτὸ καὶ γονάτιζαν μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Παναγίας καὶ προσεύχονταν μετὰ δακρύων, ὅπως ὁ Κολοκοτρώνης στὴν Παναγία στὸ Λιμποβίτσι, ὁ Μπότσαρης καὶ ὁ Καραϊσκάκης στὴν Προυσιώτισσα, ὁ Μακρυγιάννης καὶ τόσοι ἄλλοι.
. Γι’ αὐτὸ καὶ καταφυγὴ καὶ δύναμη καὶ ἐνίσχυσή τους ἦταν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, αὐτὰ ποὺ κοινώνησαν ὅλοι οἱ «ἐλεύθεροι πολιορκημένοι» τοῦ Μεσολογγίου λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἔξοδό τους.
Γεμάτες οἱ σελίδες τῆς ἱστορίας ἐκείνης τῆς περιόδου ἀπὸ περιστατικὰ καὶ γεγονότα ποὺ μαρτυροῦν τὴν πίστη τους καὶ ἐκφράζουν τὴν βαθιὰ ἐλπίδα τους στὸν Θεό.
Ὅμως ἡ
ἐλπίδα δὲν χάθηκε. Οἱ ἥρωες τοῦ 1821 τὴν ἀνασταίνουν καὶ πάλι ἐμπρός μας. Αὐτοὶ
ποὺ μὲ τὴν ἀρετή τους, τὴν ἀνδρεία τους καὶ τὴν πίστη τους ἀνέστησαν τότε τὴν
νεκρωμένη Ἑλλάδα. Αὐτοὶ ποὺ δικαίωσαν τὸν παλαιοδιαθηκικὸ λόγο τοῦ Θεοῦ:
«Δικαιοσύνη ὑψοῖ ἔθνος, ἐλασσονοῦσι δὲ φυλὰς ἁμαρτίαι» (Παρ. ιδ΄ 34). Δηλαδὴ ἡ
ἀρετὴ ἐξυψώνει ἕνα ἔθνος, ἐνῶ τὸ συρρικνώνουν καὶ τὸ ἐξαφανίζουν οἱ ἁμαρτίες
του.
(ἀρ. τ. 2041, 15.03.2012)
Ἀδυνατεῖ ἡ λογικὴ νὰ ἐξηγήσει καὶ ὁ νοῦς νὰ κατανοήσει καὶ συμπερασματικὰ νὰ ἑρμηνεύσει τὰ αἴτια ποὺ ἔστεψαν μὲ ἐπιτυχία τὸν ἀγώνα τῶν προγόνων μας τὸ 1821.
. 400 ὁλόκληρα χρόνια φρικτῆς σκλαβιᾶς! Πῶς μπόρεσαν... ἀλήθεια μιὰ χούφτα ἄνθρωποι, φτωχοί, ρακένδυτοι, ἀδύναμοι καὶ ἀνοργάνωτοι, χωρὶς τὴν βοήθεια καὶ τὴν συμπαράσταση τῶν ἰσχυρῶν δυνάμεων τῆς ἐποχῆς τους ν’ ἀποτινάξουν τὸν τυραννικὸ ζυγὸ μιᾶς πανίσχυρης αὐτοκρατορίας; Πῶς κατάφεραν ν’ ἀλλάξουν τὰ δεδομένα καὶ τὶς καταστάσεις τῆς ἐποχῆς τους ἀποτινάζοντας τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό;
. Τί ἦταν αὐτὸ ποὺ ἀνέδειξε τοὺς ἀξιολύπητους ραγιάδες σὲ ἥρωες; Ποιά δύναμη φούσκωνε τὰ στήθη τους, πτέρωνε τὴν ψυχή τους καὶ χαλύβδωνε τὸ σῶμα τους, γιὰ νὰ ρίχνονται μὲ ὁρμὴ στὶς μάχες ἀψηφώντας τὸν θάνατο;
Εἶπαν –καὶ δὲν ἔχουν ἄδικο– ὅτι τὸ μυστικὸ τοῦ θριάμβου τους ἦταν ὁ ἀσίγαστος ἐσωτερικὸς πόθος γιὰ ἐλευθερία. Γιατί ζωὴ ὑποδουλωμένη δὲν εἶναι ζωή, θάνατος εἶναι. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ σύνθημά τους ἦταν «Ἐλευθερία ἢ θάνατος»! Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ τραγούδι τους «καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωή, παρὰ 40 χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή»!
. Εἶπαν –καὶ δὲν ἔχουν ἄδικο– ὅτι ἡ ἰδιοσυγκρασία τοῦ Ἕλληνα δὲν ἀντέχει τὸν ἐξευτελισμὸ καὶ τὴν ντροπή. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἄντεχε ἄλλο τὴν ἐθνικὴ ταπείνωση. Ἄλλωστε ἡ ἱστορία τούτου τοῦ τόπου εἶναι γραμμένη μὲ τὴν ἀνδρεία ἐκείνων ποὺ δὲν προχωροῦσαν μὲ ἀριθμοὺς καὶ πολεμοφόδια παρὰ μόνο «μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα καὶ τὸ αἷμα».
. Ἀλλὰ δὲν ἦταν μόνο αὐτά! Πάνω καὶ πέρα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὑπῆρχε μιὰ «δύναμη θεϊκή», ἔτσι ὅπως τὴν ἔνιωσε καὶ τὴν περιγράφει ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης, ἐκεῖ καταμεσῆς τοῦ πελάγους στὴν κατασκότεινη νύχτα λίγο πρὶν τὴν φωτίσει μὲ τὸ πυρπολικό του. Ἦταν ἡ πίστη τους στὸ Θεό.
. Ἔτσι ξεκίνησαν! Μ’ αὐτὴ τὴν πίστη. Τὴν «εἰς τὸ σημεῖον δι’ οὗ πάντες νικῶμεν, λέγω τὸν Σταυρόν», θὰ γράψει στὴν προκήρυξή του ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης.
. Γι’ αὐτὸ καὶ διάλεξαν τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ γιὰ νὰ ξεκινήσουν τὸν ἄνισο καὶ δύσκολο ἀγώνα τους.
. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν βασίστηκαν στὴν δική τους στρατηγικὴ δεινότητα, οὔτε στὴν ἀνδρεία τους καὶ στὸ πάθος τους γιὰ ἐλευθερία. Ἀκούμπησαν κυρίως καὶ μόνο στὴν «ὑπογραφὴ τοῦ Θεοῦ». Ἔτσι ὅπως τὸ διαβεβαίωνε ὁ γέρος τοῦ Μωριᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει πίσω».
. Γι’ αὐτὸ καὶ γονάτιζαν μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Παναγίας καὶ προσεύχονταν μετὰ δακρύων, ὅπως ὁ Κολοκοτρώνης στὴν Παναγία στὸ Λιμποβίτσι, ὁ Μπότσαρης καὶ ὁ Καραϊσκάκης στὴν Προυσιώτισσα, ὁ Μακρυγιάννης καὶ τόσοι ἄλλοι.
. Γι’ αὐτὸ καὶ καταφυγὴ καὶ δύναμη καὶ ἐνίσχυσή τους ἦταν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, αὐτὰ ποὺ κοινώνησαν ὅλοι οἱ «ἐλεύθεροι πολιορκημένοι» τοῦ Μεσολογγίου λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἔξοδό τους.
Γεμάτες οἱ σελίδες τῆς ἱστορίας ἐκείνης τῆς περιόδου ἀπὸ περιστατικὰ καὶ γεγονότα ποὺ μαρτυροῦν τὴν πίστη τους καὶ ἐκφράζουν τὴν βαθιὰ ἐλπίδα τους στὸν Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου