Ἡ Ἅγια Σκέπη τῆς Θεοτόκου καὶ τὸ ἔπος τοῦ 1940

Ἀκούγεται ἐνδεχομένως παράδοξο ἡ ἀφόρμηση γιὰ ἕναν λόγο ἐθνικῆς ἐπετείου νὰ εἶναι ἕνας ὕμνος πρὸς τὴν Παναγία, ὡστόσο ὅπως θὰ φανεῖ στὴ συνέχεια ὑπάρχει ἄρρηκτη σχέση ἀνάμεσά τους, καθὼς ὁ λαὸς μᾶς ἔχει συνδυάσει πάρα πολὺ στενὰ αὐτὰ τὰ δύο. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ δύο σημαντικότερες ἐθνικὲς γιορτὲς τοῦ ἔθνους μᾶς ἔχουν τὸ ἰδιαίτερο χαρακτηριστικὸ νὰ συνεορτάζονται μὲ μία γιορτὴ τῆς παναγίας. Τὴν 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τὸν εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καί, σήμερα, τὴν 28η Ὀκτωβρίου τὴν Ἁγία Σκέπη τῆς Θεοτόκου.Ἡ γιορτὴ αὐτὴ....
μετατέθηκε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μας τὸ 1952 ἀπὸ τὴν 1η Ὀκτωβρίου τὴν 28η ὡς ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴ μητέρα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σκέπη καὶ τὴν προστασία της στὸν ἀγώνα τῶν Ἑλλήνων ἀπέναντι στοὺς ἀλαζόνες Ἰταλούς, ἀρχικά, καί, ἀργότερα, σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἐθνικῆς ἀντίστασης.

 Μία ἀντίσταση στὴν ἀπολυταρχικὴ βία, στὴν ἄκρως ἀλαζονικὴ ἀπαίτηση νὰ παραδόσουμε μὲ τὴ θέλησή μας τμήματα τοῦ ἐθνικοῦ ἐδάφους, νὰ προδώσουμε τὰ κεκτημένα μὲ ἀγῶνες καὶ μὲ τὸ αἷμα τῶν προγόνων μας. Ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴ ὅμως ἔδωσε τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔπρεπε, εἶπε τὸ περήφανο ΟΧΙ καὶ ξεκίνησε ἕναν ἀγώνα γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια της πατρίδας μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ αἰφνιδιάσει δυσάρεστά τους εἰσβολεῖς, νὰ τοὺς χαρίσει ἰδιαίτερα ταπεινωτικὲς ἧττες καὶ νὰ τοὺς ἀναγκάσει νὰ ἀποσυρθοῦν μέσα ἀπὸ τὰ ἀλβανικὰ σύνορα καὶ νὰ...

 περιμένουν ἐκεῖ τὴ βοήθεια τῶν συμμάχων.

      Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητο στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ κάνουμε μία σύντομη ἱστορικὴ ἀναδρομὴ καὶ νὰ δοῦμε τὰ γεγονότα μὲ τὴ σειρά. 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, στὶς τρεῖς τὰ ξημερώματα, ὁ Ἰταλὸς πρεσβευτὴς στὴν Ἀθήνα Γκράτσι, ἐπισκέπτεται, στὴν οἰκία του, τὸν πρωθυπουργὸ τῆς Χώρας, Ἰωάννη Μεταξὰ καὶ τοῦ ἐπιδίδει τελεσίγραφο μὲ τὸ ὁποῖο ζητοῦσε, μέσα σὲ τρεῖς ὧρες, τὴν ἐλεύθερη διέλευση καὶ στάθμευση τῶν ἰταλικῶν στρατευμάτων στὴν Ἑλλάδα. Μὲ τὴ φράση « Πόλεμος λοιπὸν », ὁ Μεταξὰς ἀπορρίπτει τὸ ἰταλικὸ τελεσίγραφο καὶ ἀπευθύνει διάγγελμα πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαό. Ἀρχίζει ἔτσι ἡ ἰταλικὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἑλλάδας, στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο, τὴν ὥρα ποὺ ὁ λαὸς διαδηλώνοντας στοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας κατὰ τῆς Ἰταλίας, τρέχει μὲ ἐνθουσιασμὸ νὰ καταταγεῖ καὶ νὰ πολεμήσει στὸ μέτωπο.

      Σὲ λίγες μόνο μέρες, οἱ εἰσβολεῖς ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος ἀπὸ ἐπιστρατευμένες κυρίως δυνάμεις, μὲ ἀνεπαρκῆ μεταφορικὰ μέσα καὶ ἐφοδιασμό, ἀλλὰ μὲ τὴ συνδρομὴ τῶν χωρικῶν της Μακεδονίας καὶ τῆς Ἠπείρου, ποὺ ἔσπευσαν στὸ ἐθνικὸ προσκλητήριο καὶ ἔπαιξαν οὐσιαστικὸ ρόλο στὸν ἀνεφοδιασμό. Γιὰ νὰ κάμψουν τὸ ἠθικό του ἑλληνικοῦ λαοῦ, οἱ ἰταλοὶ ἄρχισαν τὸν βομβαρδισμὸ ἑλληνικῶν πόλεων.  Ἡ ἑλληνικὴ ἀντεπίθεση στὸ μέτωπο, ἄρχισε στὶς 14 Νοεμβρίου καὶ γρήγορα οἱ δυνάμεις μᾶς διέρρηξαν τὴν ἰταλικὴ ἀμυντικὴ γραμμὴ καὶ στὶς 22 Νοεμβρίου οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες εἰσέρχονταν στὴν Κορυτσά. Ἡ προέλαση συνεχίστηκε ἀργὰ ἀλλὰ ἀποφασιστικὰ καὶ στὶς 6 Δεκεμβρίου, ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς καταλάμβανε τὸ λιμάνι τῶν Ἁγίων Σαράντα. Στὴ συνέχεια ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς πῆρε στὰ χέρια τοῦ τὴν πρωτοβουλία, πέρασε σὲ ὁρμητικὴ ἀντεπίθεση, πέταξε τοὺς ἐπιδρομεῖς ἔξω ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ ἐδάφη καὶ τοὺς καταδίωξε μέσα στὸ ἀλβανικὸ ἔδαφος, κατατροπώνοντάς τους.

 Μήπως ὅμως χρειάζεται νὰ ἀναζητήσουμε κάποια ἑρμηνεία γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα; Καὶ ποιὰ σχέση ἔχουν μὲ τὴν εἰσαγωγικὴ ἀναφορά μας στὴν Σκέπη τῆς Παναγίας; Δὲν χωράει ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἐποποιία τοῦ 1940, ἀποτελεῖ ἕνα θαῦμα, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα στὴν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καρπὸς ἀποκλειστικὰ ἀνθρώπινου ἀγώνα. Ἡ θεϊκὴ χάρη συνεργάσθηκε μὲ τὴν ἀνθρώπινη προσπάθεια. Καὶ εἶναι δίκαιο ποὺ μαζὶ μὲ τὰ θριαμβευτικὰ σαλπίσματα πάνω ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν ἡρώων, σήμαναν δοξαστικὲς καμπάνες γιὰ ἕνα <<εὐχαριστῶ>> στὴν Παναγία, σ΄ἐκείνη, στὴν ὁποία ἡ ἐθνικὴ συνείδηση ἀπέδωσε γιὰ μία ἀκόμα φορᾶ <<τὰ νικητήρια>>. Τὴ Σκέπη τῶν ἀγωνιστῶν. Τὴν Ἐλευθερώτρια τῶν σκλαβωμένων.

Γιατί στὰ κρίσιμα χρόνια του πολέμου οἱ Ἕλληνες ἐμπιστεύθηκαν στὰ χέρια τῆς Παναγίας τὸν ἀγώνα τους. Ζήτησαν τὴ μητρικὴ προστασία της γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὰ δίκαιά τους. Καὶ ἦταν τόση ἡ πίστη τους, ὥστε τὴν ἔβλεπαν νὰ τοὺς ἐμψυχώνει καὶ νὰ τοὺς σκεπάζει, καθὼς πολεμοῦσαν ἀπεγνωσμένα στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Πίνδου καὶ τῆς Ἀλβανίας. Ἡ ἄλλοτε Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τῶν Ρωμηῶν γίνεται ἡ Ἁγία Σκέπη τῶν ἀγωνιστῶν καὶ τὸ θαῦμα ἐπαναλαμβάνεται. Χάρη στὴν πίστη ποὺ θερμαίνει τὶς ψυχὲς τοὺς οἱ μαχητὲς περιφρονοῦν τὴ λογικὴ τῶν ἀριθμῶν καὶ ἀντιστέκονται στὶς σιδερόφρακτες ἐχθρικὲς στρατιὲς μὲ ἡρωισμὸ ποὺ κινεῖ τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.

Γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς ἡ ἐκκλησία σήμερα, δηλαδὴ ὅλοι ἐμεῖς, ἀνυμνοῦμε τὴ Σκέπη τῆς Παναγίας, καὶ τὴν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς σκεπάζει πάντα μὲ τὴν ἀγάπη της καὶ νὰ στέκεται πάντα δίπλα, βοηθὸς καὶ συμπαραστάτης στὸ ἔθνος μας, σὲ κάθε καλὸ ἀγώνα, γιατί τὴ βοήθεια τῆς τὴν ἔχουμε τὸ ἴδιο ἀνάγκη καὶ στὸν καιρὸ τῆς εἰρήνης. Μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχει σήμερα ἄμεση ἐθνικὴ ἀπειλὴ καὶ ἄμεσος κίνδυνος πολέμου, μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχει Χίτλερ ἢ Μουσολίνι, ὑπάρχει ὅμως ἕνας ἄλλος εἰσβολέας, ὁ ὁποῖος ἴσως νὰ εἶναι καὶ πιὸ ἐπικίνδυνος, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ ἀλώσει τὶς συνειδήσεις μας, νὰ ξεχάσουμε τὴν ἱστορία μας, νὰ ἀποσπάσει τὴν προσοχή μας ἀπὸ τὰ σοβαρὰ προβλήματα, προσφέροντας μᾶς τέρψη μὲ θεάματα καὶ νὰ κάνει μία ὄχι στρατιωτικὴ ἀλλὰ μία πνευματικὴ τηλεοπτικὴ κατοχὴ στὶς καρδιές μας. Ἔχουμε καιρὸ ὅλοι μας νὰ παρακολουθοῦμε μὲ ἀπληστία σίριαλ, ποὺ μᾶς διδάσκουν πὼς μποροῦμε νὰ χαλάσουμε πολὺ εὔκολα τὶς οἰκογένειές μας, τὰ κύτταρα τοῦ ἔθνους μας, δὲν ἔχουμε ὅμως καιρὸ νὰ διαβάσουμε τὴν ἱστορία μας, νὰ γνωρίσουμε μὲ ποιοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μᾶς μποροῦμε ἐμεῖς σήμερα νὰ ζοῦμε ἐλεύθεροι ἀλλὰ καὶ νὰ διαβάσουμε συγκλονιστικὲς μαρτυρίες ἀγωνιστῶν τῆς ἐθνικῆς ἀντίστασης, οἱ ὁποῖοι στὸν ὑπεράνθρωπο ἀγώνα τοὺς πάνω στὰ παγωμένα βουνὰ ἔβλεπαν τὴν Παναγία ζωντανὰ καὶ ἔπαιρναν κουράγιο νὰ συνεχίσουν. Ἂς εἶναι λοιπὸν ὁ σημερινὸς λόγος ἕνα ἔναυσμα νὰ ἀσχοληθοῦμε ὅλοι  περισσότερο μὲ τὴν ἱστορία μας, ἕνα μνημόσυνο γιὰ ὅσους ἔπεσαν ἡρωικὰ στὸν πόλεμο καὶ μία ἐλάχιστη τιμὴ εὐγνωμοσύνης στὴν μητέρα μας τὴν Παναγία.

http://orthodox-world.pblogs.gr/

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/