Όπως όλα δείχνουν βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν. Τα περί πυρηνικών προγραμμάτων σε κάθε περίπτωση έχουν βάση, ωστόσο δεν είναι και οι μοναδικές αιτίες που βασίστηκε το σενάριο επίθεσης εναντίον του Ιράν, που έχει αποφασιστεί-εκπονηθεί εδώ και χρόνια. Η επίθεση στο Ιράν θα γίνει από κοινού ΗΠΑ-Ισραήλ ή έστω από το Ισραήλ με την 100% υποστήριξη της Ουάσινγκτον.
Το Ιράν ωστόσο δεν είναι μόνο του. Επιχειρησιακά δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε την άμεση εμπλοκή της Χεζμπολάχ ενώ στο παρασκήνιο πρώτη η Ρωσία και δεύτερη η Κίνα έχουν ζωτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή. Η όπως όλα δείχνουν επικείμενη Ισραηλινή επίθεση στο Ιράν δεν είναι απλά ένας πόλεμος μεταξύ Ιράν και Ισραήλ. Είναι μία ευρύτερη εμπλοκή συμφερόντων στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, που οι συνέπειες αυτής δεν θα φανούν στο άμεσο μέλλον αλλά κυρίως θα εξελιχθούν στο έμμεσο. Με απλά λόγια η επίθεση στο Ιράν ίσως είναι και η αιτία του να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και που κανείς δεν γνωρίζει πως και πότε θα κλείσει.
Σε κάθε περίπτωση ολόκληρος ο σχεδιασμός είναι δομημένος έτσι ως ώστε να λήξει το δυνατόν συντομότερα και με ποσοστά περίπου απόλυτης επιτυχίας από πλευράς ΗΠΑ-Ισραήλ. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμά τα ομολογουμένως πολύ καλά σχεδιασμένα στρατιωτικά σχέδια που κατά καιρούς εκπόνησαν σε συνεργασία ΗΠΑ-Ισραήλ τη τελευταία και όχι μόνο δεκαετία και που είχαν άμεσα αποτελέσματα (π.χ. επιχείρηση Orchard).
Ο ρόλος της Χεζμπολάχ
Η ήττα του Ισραήλ, στον πόλεμο ενάντια στη Χεζμπολάχ άφησε για τους Ισραηλινούς πληγές και ανοιχτά ζητήματα. Από τότε όμως η “καλά διαβασμένη” Χεζμπολάχ εκπαιδεύεται σε πιο σύγχρονα όπλα και χρησιμοποιεί πια Ιρανικά συστήματα τηλεπικοινωνιών. Παράλληλα, εκπαιδεύεται σε προηγμένα συστήματα αεράμυνας απέναντι σε υπερπτήσεις μαχητικών αλλά και απέναντι σε επιχειρήσεις ελικοπτέρων όπως και μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Το Ισραήλ από την πλευρά του έχει εκτιμήσει διαφορετικά την κατάσταση. Πολεμά με τα λάθη του παρελθόντος και εκπαιδεύεται σε αυτά. Για το Ισραήλ το σχέδιο έχει μία και μοναδική κατάληξη. Καθολική συντριβή της Χεζμπολάχ και μάχη μέχρις εσχάτων, αν και όποτε του δοθεί η ευκαιρία!
Η εμπλοκή των ΗΠΑ μοιάζει με μονόδρομο
Οι ΗΠΑ εδώ και τρεις δεκαετίες έχουν «επενδύσει» πολλά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ ήταν ανέκαθεν ο βασικός τους σύμμαχος. Στην περίπτωση που αφήσουν μόνο του το Ισραήλ να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο σχέδιο εναντίον του Ιράν, που ωστόσο μαζί σχεδίασαν, περικλείει πολλούς κινδύνους και παγίδες. Η Τουρκία από τη πλευρά της υπό τις παρούσες συνθήκες, ξεκάθαρα, δεν είναι η χώρα που θα στηρίξει φανερά στο πλευρό των ΗΠΑ-Ισραήλ την όποια επιχείρηση εναντίον του Ιράν.
Στην περίπτωση που δεν έχουν άμεσα, τα επιθυμητά αποτελέσματα τα Αμερικανο-ισραηλινά σχέδια, η εμπλοκή των ΗΠΑ μοιάζει με μονόδρομο, ειδικά την ώρα που θα ενεργοποιηθεί ο στρατιωτικός μηχανισμός της Χεζμπολάχ.
Σχέσεις Ρωσίας – Κίνας και τα δικά τους συμφέροντα στο Ιράν.
Κατά πρώτο λόγο η Ρωσία και κατά δεύτερο η Κίνα δεν έχουν κανένα όφελος από την επικείμενη επίθεση των ΗΠΑ-Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
O Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι η Ρωσία θεωρεί πως μια ένοπλη επέμβαση κατά του Ιράν θα ήταν «ένα πολύ σοβαρό λάθος». Οι δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών ήρθαν μία ημέρα μετά τις δηλώσεις του Ισραηλινού Προέδρου Σιμόν Πέρες για το ενδεχόμενο αυτό. «Δεν μπορεί να υπάρξει καμία στρατιωτική λύση στο ιρανικό πυρηνικό πρόβλημα, ούτε για κάποιο άλλο πρόβλημα του σύγχρονου κόσμου», δήλωσε ο Λαβρόφ.
Σχετικά με τη Κίνα …σε σχέση με το προηγούμενο έτος, κατά τη διάρκεια του Ιουνίου αγόραζε ημερησίως 650.000 βαρέλια πετρέλαιο από το Ιράν. Το γεγονός αυτό εκτόξευσε το Ιράν στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης των μεγαλυτέρων προμηθευτών πετρελαίου του πλανήτη, μετά τη Σαουδική Αραβία και την Ανγκόλα. Πέρα αυτού, η Κίνα αύξησε τις ετήσιες εισαγωγές ναφθαλίνης από το Ιράν κατά 280% έναντι του προηγούμενου έτους!
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο χρόνων, οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ασία έχουν αρχίσει να βελτιώνονται. Τόσο ο Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ όσο και ο πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν επανειλημμένα τονίσει την ανάγκη για μια οικονομική στροφή προς την Ασία. Δεκάδες πρωτόκολλα και συμφωνίες σχετικά με νέα έργα έχουν υπογραφεί με την Κίνα. Ορισμένα από αυτά έχουν ήδη υλοποιηθεί. Παρ όλα αυτά, η Ρωσία δεν έχει ακόμη υιοθετήσει μια συνολική στρατηγική στο θέμα της Ασίας, γιατί δεν θέλει να εγκαταλείψει την προοπτική συνεργασίας με τις Ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις, Γερμανία και Γαλλία. Η Ρωσία τα τελευταία χρόνια έχει αποφασίσει να διεκδικήσει τα συμφέροντά της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που επί την εποχή Προεδρίας Γιέλτσιν αγνοούσε …παντελώς.
Σε κάθε περίπτωση σε αυτό «βοήθησε» η προσπάθεια του ΝΑΤΟ να «περικυκλώσει» γεωπολιτικά την Ρωσία με συνέπεια να την αναγκάσει να βρει γρηγορότερα διεξόδους.
Η όποια ωστόσο προοπτική συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και των χωρών της Ασίας δεν την απομακρύνει εξολοκλήρου από τον όποιο Ευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Η Ρωσία τα τελευταία δύο χρόνια έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου όσον αφορά τη συνεργασία της με την Ευρώπη. Η Ευρώπη αντιπροσωπεύει σήμερα πάνω από το 50% του κύκλου εργασιών της Ρωσίας. Ωστόσο η Ευρωπαϊκή αγορά δεν θα αυξηθεί σε σημαντικό βαθμό στο προσεχές μέλλον.
Η Κίνα τα επόμενα χρόνια θα παίξει ακόμα πιο ηγετικό ρόλο από ότι σήμερα. Γεωπολιτικοί κίνδυνοι μεταξύ Ρωσίας και Κίνας δεν υφίστανται μιας και διαχρονικά οι δύο χώρες δεν είχαν σημαντικά προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις. Απεναντίας σε πολιτικό επίπεδο οι σχέσεις των δύο χωρών είναι άριστες. Η Κίνα προσφέρει στη Ρωσία ευκαιρίες. Το λεγόμενο και “project Σιβηρία” είτε το θέλουμε είτε όχι συνδυάζει τη Ρωσική εθνική κυριαρχία, το εμπόριο και τη τεχνολογία.
Οι δύο αυτές χώρες, (Κίνα-Ρωσία) ξεκάθαρα δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους στην παρούσα φάση, έχουν κοινούς εχθρούς (ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΙΑΠΩΝΙΑ) και σοβαρούς λόγους εμπλοκής τους στα τεκταινόμενα της περιοχής (Μέση Ανατολή), ενώ σε καμία περίπτωση οι όποιες αποφάσεις τους δεν θα πάρουν ξεκάθαρα τη μορφή επιχειρησιακής αμεσότητας. yiorgosthalassis.blogspot
\
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου