Τό μεγάλο μας ὅπλο, εἶναι ἡ πίστη μας

Ὁ πανταχόθεν καί παντοιοτρόπως βαλλόμενος Ἑλληνισμός, κατόρθωσε στό πέρασμα τῆς ἱστορίας νά παραμείνει ὄρθιος. Ἐνῶ πολεμήθηκε συστηματικά κατόρθωσε νά ...δημιουργήσει καί νά λαμπρυνθεῖ ἀκόμη περισσότερο. Πόσες φορές, ἔχει καταγραφεῖ ἀπό τήν ἱστορία μία ἀκραία ἐπιθετική -καλυμμένη ἤ ἀπροκάλυπτη- στάση κατά τῆς Ἑλλάδας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ; Πάντα, ὅμως, αὐτός ὁ λαός κατόρθωσε νά ἀντιπαρέλθει τῶν δυσκολιῶν, τῶν ἐπιθέσεων καί τῶν γενοκτονιῶν πού τοῦ ἐπιβλήθηκαν καί δικαιώθηκε. Ποιό εἶναι τό «συστατικό» αὐτῆς τῆς «ἐπιτυχίας», ποιά εἶναι ἡ αἰτία αὐτοῦ του μένους κατά μίας μικρῆς σέ ἔκταση χώρας κι ἑνός μικροῦ σέ πληθυσμό λαοῦ; Πῶς ἡ μικρή χώρα κατορθώνει νά γίνεται γίγαντας καί πῶς ὁ μικρός πληθυσμός ἀντιστρέφει κάθε «λογικό» ὑπολογισμό; Ποιά εἶναι ἡ «συνταγή» πού κατορθώνει τίς τεράστιες μεταμορφώσεις καί τίς ἀβάσταχτες μετατροπές τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού ἐπί μονίμου βάσεως «χαλάει τά σχέδια» τῶν ἰσχυρῶν της ἀδικίας, τούς ἑκάστοτε φασίζοντες καί ἐπαναλαμβάνει ξανά καί ξανά τίς Θερμοπύλες καί τίς Πλαταιές;

Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται σέ μία μικρή λέξη, πού ἐμπεριέχει ἕναν τεράστιο καί ἀσύλληπτο πλοῦτο γιά ὅσους δέν τήν βιώνουν. Ἡ πίστη εἶναι....

τό μεγάλο ὅπλο τοῦ Ἕλληνα. Ἡ πίστη στήν ἐλευθερία, ἡ πίστη στό δίκαιο, ἡ πίστη στόν Θεό. Καί αὐτή ἡ λέξη ἐπανέρχεται κάθε φορᾶ πού αὐτός ὁ λαός ἀπειλεῖται, ὅπως συμβαίνει καί σήμερα. Ἄν καί εἴμαστε ἐπιρρεπεῖς στό νά παραβιάζουμε τήν ἐλευθερία στήν καθημερινότητα τοῦ διπλανοῦ μας, ἄν καί εἴμαστε ἐπιρρεπεῖς στό νά ἀδικοῦμε γιά νά ὠφεληθοῦμε οἱ ἴδιοι, ἄν καί εἴμαστε ἐπιρρεπεῖς στό νά καθυβρίζουμε τόν Θεό στόν ὁποῖο πιστεύουμε, ξαφνικά μεταμορφωνόμαστε καί ἀπό πρόβατα γινόμαστε λιοντάρια!!!

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ πίστη μας (σέ ἔννοιες πού σέ ἄλλους λαούς θεωροῦνται δῶρο καί ὄχι δικαίωμα) εἶναι πού ἐνοχλεῖ καί πού φοβίζει ὅλους ἐκείνους πού κινοῦνται ἐναντίον μας. Καί αὐτή τήν πίστη μᾶς ἔχουν προσπαθήσει –ἱστορικά- νά τήν διαβάλουν, νά τήν ἀλλοιώσουν, νά τήν σμικρύνουν ἤ καί νά τήν ἐξαφανίσουν, προκειμένου νά ἐπιτύχουν τόν στόχο τους. Νά νικήσουν τόν λαό πού νίκησε τήν ἱστορία…! Σέ αὐτό τούς τόν σκοπό, οἱ «φίλοι», οἱ «σύμμαχοι» καί οἱ ἐχθροί, πάντα βρίσκουν καί χρησιμοποιοῦν λοβοτομημένους καί ἐγκεφαλικά νεκρούς, ἀπάτριδες καί παραδόπιστους, πού ὑπάρχουν σάν καρκινώματα (καλά κρυμμένα) σέ ὅλες τίς κοινωνίες καί σέ ὅλους τους λαούς. Καί σάν ἱστορικός κανόνας ἐπαναλαμβάνεται πάντα μία ἄνιση μάχη πού ἀναδεικνύει τόν Ἕλληνα καί τόν Ἑλληνισμό. Ὡς ἠλίθιοι οἱ ἐποφθαλμιῶντες τήν Ἑλλάδα, ἐπαναλαμβάνουν (μέ διαφορετικά πρόσωπα καί προσχήματα) τήν ἴδια ἐπίθεση καί πετυχαίνουν τό ἴδιο ἀποτέλεσμα… γνωρίζοντας τήν ἀπρόσμενη ἥττα. Θαρρεῖς καί ὁ Θεός εἶναι σκανδαλωδῶς στό πλευρό τῶν πιό ἄτακτων «παιδιῶν» του, μέσα ἀπό ταπείνωση κατορθώνει τελικά νά ἐξυψώσει τόν ἀδούλωτο λαό.

Αὐτή τήν πίστη μας τήν ἔχουν πολεμήσει μέ ἰδιαίτερη μεθοδικότητα καί τά τελευταία 30 χρόνια (τά χρόνια της ἀπόλυτης κατάπτωσης τῶν «ἀρχόντων») καί κατόρθωσαν νά ἐπιτύχουν σοβαρό –ἀλλά ὄχι καίριο- πλῆγμα σέ σημαντικότατους συνδετικούς κρίκους, διαβάλλοντας τήν εὔρυθμη λειτουργία τῆς οἰκογένειας, βρωμίζοντας τήν ἠθική καί τήν σύνδεση τοῦ Ἕλληνα μέ τά Θεία, εἰσάγοντας «καινά δαιμόνια» στήν καθημερινότητα αὐτοῦ του λαοῦ, διαβρώνοντας συνειδήσεις καί μεταλλάσσοντας τήν ἀντίληψη τῶν πολιτῶν περί δικαίου καί κράτους. Μέχρι καί σήμερα διαπιστώνουμε πώς τό πλῆγμα πού κατόρθωσαν εἶναι ἰσχυρό καί βαθύ, ὄχι ὅμως «θανατηφόρο».

Στίς 6 Μαΐου καλούμαστε νά «μετρηθοῦμε» μέ τήν «δημοκρατία» γιά τήν δημοκρατία. Καλούμαστε νά ἐπιλέξουμε μεταξύ της «ἐλευθερίας» πού μᾶς προσφέρουν καί τῆς ἐλευθερίας πού πληρώσανε μέ τό αἷμα τούς οἱ πρόγονοί μας. Καλούμαστε νά ἀποφασίσουμε ἄν ἡ γῆ πού πατᾶμε μᾶς ἀνήκει, ἄν ἡ γῆ πού βρίσκονται οἱ νεκροί πρόγονοί μας θά καταπατηθεῖ ἀπό τούς σύγχρονους σταυροφόρους καί οἰκονομικούς δολοφόνους. Γνωρίζουμε πώς οἱ «μηχανισμοί» βρίσκονται στήν διάθεση τῶν κατοχικῶν δυνάμεων καί τῶν ὑπαλλήλων τους. Γνωρίζουμε πώς ἐάν τολμήσουμε νά ἀντιδράσουμε θά προσπαθήσουν νά μᾶς συνθλίψουν γιά νά μήν μεταφέρουμε τό κακό παράδειγμα καί σέ ἄλλους λαούς. Γνωρίζουμε, ὅμως, πώς δέν μποροῦμε νά ζοῦμε οὔτε σάν σκλάβοι, οὔτε χωρίς τήν ἱστορική καί μέ αἷμα πληρωμένη περηφάνειά μας. Ἐκεῖνοι πού δέν τολμοῦν νά μᾶς κηρύξουν εὐθέως τόν πόλεμο, προτάσσουν τό χρῆμα τούς ἀπέναντι στό Ἑλληνικό αἷμα. Κι ἐμεῖς, ὁπλισμένοι μέ τήν πίστη μας, θά βρεθοῦμε ἀπέναντί τους. Ἄραγε, θά χάσουμε οἰκειοθελῶς ὅλα ἐκεῖνα πού ἐπί χιλιάδες χρόνια δημιουργήσαμε καί παραδώσαμε στόν ὑπόλοιπο κόσμο ἤ θά σταθοῦμε στίς ἐπάλξεις ἀποφασισμένοι νά τσακίσουμε ἐκείνους ποῦ –γιά μία ἀκόμη φορᾶ- ἐπιχειροῦν νά μᾶς σκλαβώσουν; Θά ἐπιλέξουμε τό κάλπικο χρῆμα καί θά γίνουμε «νούμερα» στήν ἱστορία ἤ θά προτιμήσουμε νά ἀποκαλύψουμε τά «νούμερα» τῆς Νέας Τάξης; Θά ἐπιλέξουμε Ἑλληνικά ἤ θά κιοτέψουμε;

Τό μόνο βέβαιο, πάντως, εἶναι πώς ἡ 7η Μαΐου θά εἶναι μία τελείως διαφορετική ἡμέρα γιά τήν Ἑλλάδα καί τόν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό. Βαρύ τό φορτίο, ἀλλά ἔτσι ἔμαθε ἡ ἱστορία νά τιμᾶ τούς Ἕλληνες πού ξέρουν καί δέν ξεχνοῦν τήν πίστη τους… πού προτιμοῦν νά ἀγωνίζονται γιά τά μεγάλα καί ὄχι νά κρύβονται πίσω ἀπό τά μικρά.       πηγη