Ευρώ & Φτώχεια ή Πατρίδα & Φτώχεια;

Οἰκονομικὴ σωτηρία εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρξει. Ἂς ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὴν ἐθνική μας σωτηρία καὶ ἀξιοπρέπεια. Μιλᾶνε γιὰ κυβέρνηση ἐθνικῆς ἑνότητας μὲ στόχο τὴν σωτηρία τῆς χώρας...

Ἡ κυβέρνηση ἐθνικῆς ἑνότητας αὐτὸ ποὺ δηλωμένα θὰ ἔχει ὡς στόχο (καὶ τελικὰ θὰ τὸ πετύχει) θὰ εἶναι νὰ περάσει καὶ αὐτὸ τὸ 10ετές μνημόνιο. Τώρα ἂν αὐτὸ κάποιοι τὸ θεωροῦν ἐθνικὴ σωτηρία μᾶλλον δὲν ἔχουν κατανοήσει τί μᾶς ἐπιβάλλουν μὲ αὐτό: φτώχεια, καταλήγοντας σὲ ἕνα χρέος λίγο ὑψηλότερο ἀπ' ὅτι ὅταν ξεκίνησε ἡ κρίση καὶ ἀπώλεια ἐθνικῆς κυριαρχίας. Καὶ φυσικὰ μετὰ τὰ δέκα χρόνια λιτότητα καὶ φτώχειας, μὲ ἕνα χρέος 120% εἶναι δεδομένο ἀπὸ δημοσιονομικῆς ἄποψης ὅτι θὰ ἔρθουν καὶ ἄλλα πολλὰ χρόνια λιτότητας καὶ φτώχειας. Αὐτὰ βέβαια ἐφόσον πραγματοποιηθεῖ τὸ σενάριο τῆς ἀνάπτυξης ποὺ τὴν ἔχει ὡς δεδομένη τὸ νεὸ μνημόνιο. Ὅλα αὐτὰ σὲ μία σίγουρη μὲν πορεία τῆς οἰκονομίας (ποὺ ἔχει τὴν ἀξία του στὰ μακροοικονομικά), σὲ μία σίγουρη πολύχρονη φτώχεια δέ. Δὲν ἀποκλείεται καὶ σὲ ὅλη αὐτὴ τὴ διαδρομὴ τελικὰ νὰ...

 φύγουμε μόνοι μας ἀπὸ τὸ εὐρώ.

Τὸ ἐναλλακτικὸ σενάριό της μὴ ψήφισης τοῦ νέου μνημονίου καὶ τῆς παρεπόμενης ἔξοδός μας ἀπὸ τὸ εὐρὼ -ἐκδίωξη ἀκριβέστερα- (καὶ συνεπακόλουθα ἀπὸ τὴν ΕΕ, ἀκριβῶς γιὰ νὰ περισωθοῦν κάποια ἀπὸ τὰ σὲ φυγὴ κεφάλαια- βλέπε τὴ θεμελιώδη ἀρχὴ τῆς ΕΕ γιὰ τὴν ἐλευθερία στὴν κίνηση τοῦ κεφαλαίου) σχεδὸν σίγουρα ὁδηγεῖ σὲ μεγαλύτερη φτώχεια ἀπὸ αὐτὴ ἐντός του μνημονίου, σὲ σχεδὸν σίγουρα λιγότερη ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καὶ σὲ μία μὴ προδιαγεγραμμένη οἰκονομικὰ πορεία . 'Ὅμως μπορεῖ ἡ χώρα χρησιμοποιώντας τὴ δυνατότητα τῆς ἄσκησης νομισματικῆς πολιτικῆς ποὺ ἐντὸς εὐρὼ εἶναι ἀδύνατη, νὰ αὐξήσει τὴν παραγωγὴ καὶ τὴν ἀνταγωνιστικότητά της ποὺ μέσα στὴν ΕΕ μόνο μὲ θαῦμα θὰ μπορέσει νὰ αὐξήσει.

Τελικὰ τὸ δίλημμα εἶναι εἴτε ἐντὸς εὐρὼ καὶ ΕΕ, μὲ δεδομένη πολύχρονη πέραν τῆς δεκαετίας (ἴσως καὶ εἰκοσαετίας) φτώχειας καὶ μὲ δεδομένη τὴν ἀπώλεια τῆς κυριαρχίας μας, εἴτε ἐκτὸς ΕΕ, μὲ δεδομένη μεγαλύτερη ἀπ'ὅτι ἐντὸς ΕΕ καὶ μνημονίου φτώχεια ἀλλὰ καὶ εὐρωπαικὴ ἀπομόνωση ἀπὸ πρόσκαιρα ἕως γιὰ ἀρκετὸ διάστημα, ἀλλὰ μὲ σχεδὸν σίγουρα μεγαλύτερη ἢ καὶ δεδομένη ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία.

Καμία ἀπὸ τὶς μόνες αὐτὲς ἐπιλογὲς δὲν μποροῦν νὰ λογιστοῦν ὡς σωτηρία. Ἀπὸ οἰκονομικῆς ἄποψης βέβαια. Γιατί ἐθνικὰ ἡ σωτηρία μπορεῖ de facto νὰ προκύψει μόνο ἐνδεχομένως ἀπὸ τὴν δεύτερη ἐπιλογή.

 http://yiorgosthalassis.blogspot.com