Γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να τα βάλει με το Ισραήλ.

Την στάση της Τουρκίας και το μέγεθος του πλήγματος το οποίο θα δεχτεί σε περίπτωση που αποφασίσει να εμπλακεί σε θερμό επεισόδιο με το Ισραήλ, καθώς και την ετοιμότητα της να αντεπεξέλθει ενός τέτοιου επεισοδίου.... ανέλυσε για το Sigmalive ο Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, αναλυτής Χρήστος Ιακώβου.

«Αποκαλυπτική και καταναγκαστική(coersive diplomacy)» χαρακτηρίζει την Τουρκική διπλωματία, όπως εκτυλίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες, ο Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών(ΚΥΚΕΜ) Χρήστος Ιακώβου, υπογραμμίζοντας ότι  η κυβέρνηση των «ηπίων» ισλαμιστών της Άγκυρας εκλαμβάνει και εξυφαίνει τη λογική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες τους.

Σύμφωνα με τον κ.Ιακώβου η Τουρκία,εξελίσσεται σε παράγοντα αστάθειας.

Πρόσθεσε , ότι η Τουρκία επεδίωξε και πέτυχε , όσον αφορά στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, να καλλιεργήσει για τον εαυτό της, την εικόνα ενός αποφασιστικού αντιπάλου που είναι σε θέση, ανά πάσα στιγμή να επιβάλει τη θέλησή της, χρησιμοποιώντας το πλεονέκτημα από το στρατιωτικό συσχετισμό δυνάμεων.

Επί του παρόντος, επιχειρεί να επεκτείνει αυτή την «καταναγκαστική διπλωματία» και στις σχέσεις με το Ισραήλ.

 Η Τουρκία θεωρεί ότι αυτή η αντιπαράθεση ενισχύει τη διπλωματική της θέση στο μουσουλμανικό κόσμο και διευρύνει το πεδίο πολιτικής της δράσης σε αυτό που αποκαλεί «αστείρευτο στρατηγικό βάθος».

Πόσο έτοιμη είναι  η Τουρκία να εμπλακεί σε στρατιωτική αναμέτρηση με το Ισραήλ;

Δεδομένου ότι το Ισραήλ αδιαμφισβήτητα θα αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα, σε περίπτωση που αμφισβητηθεί η κυριαρχία του, γεννάται το ερώτημα πόσο έτοιμη είναι η Τουρκία να εμπλακεί σε στρατιωτική αναμέτρηση με το Ισραήλ, έστω και περιορισμένη, προκειμένου να υποστηρίξει τους στρατηγικούς της στόχους στην περιοχή.

Τα μειονεκτήματα της Τουρκίας

Σοβαρότατο μειονέκτημα της Τουρκίας αποτελεί η μεγάλη σε μήκος ακτογραμμή, την οποία διαθέτει, πράγμα που την αναγκάζει να έχει διεσπαρμένες τις  δυνάμεις του πολεμικού της ναυτικού από την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μέχρι τον Εύξεινο Πόντο.

Η διασπορά του ναυτικού της, εγείρει το ερώτημα σε σχέση με τις δυνατότητες να αντεπεξέλθει σε ένα γενικευμένο πόλεμο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Χωρίς ένωση δυνάμεων δεν υπάρχει ισχύς

Με στρατιωτικούς όρους, παρόλο που η Τουρκία μπορεί να υπερέχει στο πολεμικό ναυτικό, εντούτοις  η αναγκαστική πολυδιάσπαση των ναυτικών της δυνάμεων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υστερεί σημαντικά στην πολεμική αεροπορία έναντι του Ισραήλ, αποτελούν ένα εξ αρχής ουσιαστικό μειονέκτημα.

Εξαιρετικά δύσκολο καθίσταται να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι επιχειρήσεις του ναυτικού, χωρίς το πλεονέκτημα της ισχύος της πολεμικής αεροπορίας.

Η Βαριοπούλα εμπόδιο για την Τουρκία

Άλλο μειονέκτημα της Τουρκίας είναι ότι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της έμπειρης ηγεσίας του Τουρκικού πολεμικού ναυτικού, βρίσκεται σήμερα στη φυλακή λόγω της υπόθεσης «Βαριοπούλα»
.
Το PKK …«σε επιφυλακή»-Περιμένει την Τουρκία στη γωνία

Επιπλέον, τυχόν στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας με το Ισραήλ θα δώσει την ευκαιρία στο ΡΚΚ να αναδιπλωθεί σε ένα γενικευμένο πόλεμο με το Τουρκικό κράτος, με αρνητικές επιπτώσεις για τη σημερινή στρατηγική υπερεξάπλωση της Άγκυρας.

Πιο έτοιμο για μία αναμέτρηση με την Τουρκία καθίσταται το Ισραήλ, σύμφωνα με τον διευθυντή του ΚΥΚΕΜ, λόγω του δόγματος εθνικής ασφάλειας που καθορίζει μία συγκεκριμένη κουλτούρα.

Για δεκαετίες, η μεγιστοποίηση της προτεραιότητας της εθνικής ασφάλειας, για τις Ισραηλινές κυβερνήσεις, είχε σαν αποτέλεσμα την αλληλεξάρτηση πλείστων των πολιτικών και στρατιωτικών αποφάσεων. Μέσα σε αυτή τη σχέση, η διπλωματία υποτάχθηκε, ευθύς εξ αρχής, στην στρατηγική αντί το αντίθετο όπως συμβαίνει στον δυτικό κόσμο.

Η αντίληψη ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε μόνιμο καθεστώς «λανθάνοντος πολέμου» και όταν ακόμη δεν υπάρχουν εχθροπραξίες, έδιδε μεγαλύτερη προτεραιότητα στην εθνική επιβίωση και την καθιστούσε τον κεντρικό σκοπό, τόσο της στρατιωτικής στρατηγικής όσο και της διπλωματίας, τόνισε ο κ. Ιακώβου.

Το Ισραήλ δεν επαναπαύεται έστω και αν υπογραφεί ανακωχή

Η αντίληψη αυτή αποτελεί, σύμφωνα με τον Χ. Ιακώβου, τη συνεπή πολιτική όλων των Ισραηλινών κυβερνήσεων για αρκετά χρόνια και ταυτόχρονα είναι η ουσία της μόνιμης αντιπαράθεσης με τα νομικά επιχειρήματα των Αράβων.

Η αντιπαράθεση αυτή εντοπίζεται στο γεγονός ότι το Ισραήλ συνεχίζει να θεωρεί ότι το καθεστώς πολέμου υφίσταται, έστω και μετά από υπογραφή συμφωνίας ανακωχής ή συμφωνίας κατάπαυσης πυρός.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς «ήρωες»…

Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Τουρκίας, είπε ο κ. Ιακώβου.

Η εμπειρία, πρόσθεσε ο αναλυτής, που βίωσε το Ισραήλ με το Ιράν από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι την επανάσταση του 1979, διαμόρφωσε μια αντίληψη στους σχεδιαστές στρατηγικής της χώρας, που υπαγορεύει τη λογική ότι έστω και αν υπάρχει στρατηγική σχέση μεταξύ του Ισραήλ και ενός μουσουλμανικού κράτους, αυτή μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης και η σχέση αυτή μπορεί να μετατραπεί σε αντιπαράθεση εν μία νυκτί.

Συνεπώς, κατέληξε ο κ. Ιακώβου, το Ισραήλ ήταν πιο έτοιμο να αντιμετωπίσει αυτήν πρόκληση από την Τουρκία απ΄ ότι η Τουρκία να εμπλακεί σε μία στρατιωτική αναμέτρηση με το Ισραήλ.

www.onalert.gr