Φτωχός ναι, δούλος όχι.

Λόγια, λόγια, λόγια. Ντρέπομαι και ντρέπομαι πρώτα για μένα που τόσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική ζωή της χώρας. Ακομμάτιστα, αλλά και τι σημασία έχει πια; Υπάρχει κανείς που ξεκάθαρα δεν χαρακτηρίζει τους πολιτικούς αρχηγούς ως εκαλοπταμόμενους μικροηγέτες ή καλύτερα μάγους την...
ώρα που η χώρα βουλιάζει, ο κοινωνικός ιστός της βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και η ανεργία καλπάζει; Πόσο χαμηλότερα τελικά της έγραψε η τύχη να πέσει αυτή η χώρα στα χέρια των αχρείων;


Δεν θα μακρυγορήσω, αυτή τη φορά γιατί κινδυνεύω να εκτεθώ. Ντρέπομαι που δεν μπορώ να κοιτάξω τη νεολαία στα μάτια, ντρέπομαι γιατί κάποιοι μας έχουν ήδη κατατάξει στην ίδια θέση με τις τριτοκοσμικές χώρες, ντρέπομαι γιατί δεν είμαστε αντάξιοι των αρχαίων Ελλήνων, ντρέπομαι, ντρέπομαι, ντρέπομαι.


Ωστόσο για ένα πράγμα ακόμη ΔΕΝ ντρέπομαι, όταν βλέπω την έπαρση της ελληνικής σημαίας.

Μην μου το πάρετε και αυτό γιατί αυτό είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μου. ΔΕΝ θα σας το επιτρέψω ΠΟΤΕ αυτό απ’ όπου και αν προέρχεστε και με το όποιο τίμημα!

Φτωχός ναι, δούλος όχι.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com